گوستاو فلوبر ۱۲ دسامبر ۱۸۲۱ در روآن به دنیا آمد. پدرش جراح و مادرش فرزند یک پزشک بود. هرچند کودکی‌اش در رفاه گذشت، تجربه‌ای درخشان و پرشور نبود؛ فضای تیره‌و‌تار خانه و توجه ویژه‌ی خانواده به برادر بزرگش که پیرو راه پدر بود، گوستاو را غمگین و سرخورده کرد. در سال ۱۸۴۱ برای تحصیل حقوق به پاریس رفت، اما در پاریس با محافل هنری آشنا شد و حقوق را رها کرد. پس از اولین حمله‌ی صرع به روآن بازگشت و مشغول نوشتن شد.

فلوبر نویسنده‌ای کمال‌گرا بود؛ دقت در انتخاب واژه‌‎ها، خوش‌آهنگی نوشتار و به‌طور کلی اهمیت‌دادن به ویژگی‌های سبْکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های او بود. گنجاندن آثار او در مرزهای مکتبی خاص دشوار است، در رمان‌هایش رئالیسم و ناتورالیسم را می‌بینیم و البته مداقه در روان شخصیت‌ها را. مادام بواری (۱۸۵۷)، سالامبو (۱۸۶۲) و تربیت احساساتی (۱۸۶۹)، از مهم‌ترین آثار او هستند.

در این مجموعه که شامل اولین داستان‌های اوست، شاهد تولد نابغه‌ای هستیم که خود نخواسته است بعدها ردی از آفرینش آثار مهمش دیده شود.

او در ۸ مه ۱۸۸۰ درگذشت و رمان ناتمام بووار و پکوشه را از خود به جا گذاشت.