آندری وُلوس (زادهی ۱۹۵۵) در اواخر دهه ۱۹۹۰ در زندگینامه کوتاهی نوشت: «همه آنچه می‌توانم درباره‌ی خودم بگویم در چند سطر می‌گنجد. در دوشنبه، پایتخت تاجیکستان، به دنیا آمدم. آنجا مدرسه را تمام کردم. در پژوهشکده نفت درس خواندم... متخصص ژئوفیزیک شدم. حتی مدتی در همین رشته کار کردم. در جوانی شعر می‌سرودم. گاهی چاپ‌شان می‌کردند. مدت‌ها به ترجمه شعر از تاجیکی مشغول بودم. اولین داستانم حدود... حتی یادم نمی‌آید حدود چند سال پیش منتشر شد. ده؟ دوازده؟ بعد نوبت به کتاب نثرم رسید. خلاصه، زندگی پیش می‌رود و تمامش هم وقف ادبیات نشده است. لابد به همین دلیل است که دوستانم درباره من می‌گویند: همانی است که نویسندگی هم می‌کند.»

البته به نظر می‌رسد از آن زمان تا کنون، بخش بیشتری از زندگی وُلوس وقف ادبیات شده باشد. نخستین رمان او، خرم‌آباد (۲۰۰۰)، جوایز معتبری مانند جایزه دولتی فدراسیون روسیه (زیر نظر دستگاه ریاست‌جمهوری این کشور) و آنتیبوکر (جایزه‌ای که باریس بیریزوفسکی، فعال سیاسی، بنیان گذاشت و مبلغ‌ش، به شکلی نمادین، یک دلار بیش از جایزه بوکر بود) را دریافت کرد. «خرم‌آباد» نامی است که وُلوس به شهر زادگاه‌ش، دوشنبه، داده است. این رمان در حقیقت مجموعه‌ای از داستان‌ها و روایت‌های کوتاه است و به همین دلیل نویسنده عنوان فرعی «رمان نقطه‌چین» را برای آن برگزید. پس از آن نیز اغلب رمان‌های او، مانند انیماتور (۲۰۰۵)، فاتح (۲۰۰۸) و بازگشت به پنجرود (۲۰۱۳)، نامزد یا برنده جوایز ادبی معتبر روسیه شده‌اند. در این میان، بزرگترین موفقیت از آن بازگشت به پنجرود بود که در همان سال ۲۰۱۳ برنده جایزه معتبر بوکر روسی شد.