دیوید فاستر والاس را یکی از مهم‌ترین نویسندگان نیمه‌ی دوم قرن بیستم می‌دانند، نویسنده‌ای که بیش از هر چیز به‌واسطه‌ی نگارش رمان سترگ مزاح بی‌پایان و خودکشی تلخش ماندگار شد.

فاستر والاس متولد 21 فوریه‌ی 1962 در نیویورک بود، او با نوشتن داستان‌ها و جستارهایی عمیقاً اضطراب‌آور درباره‌ی تعاملات انسانی و انسان منزوی نیمه‌ی دوم قرن بیستم تبدیل به صدایی اثرگذار شد. نثر پیچیده، فرم‌های روایی تازه و زبان غنی که در نوشته‌هایش به کار می‌برد او را به نویسنده‌ای یگانه با سیل عظیم طرفداران در میان نسل جدید تبدیل کرد. زوایای نادیده‌ای که والاس از زندگی انسان و زیست آدمی در دنیای مدرن نشان می‌داد، شبیه یک‌جور پیش‌گویی از آب درآمد.

والاس اولین‌بار با انتشار رمان جاروی سیستم در سال 1987 در آمریکا مطرح شد. سال 1989 با انتشار مجموعه‌داستان دختری با موهای عجیب نظر منتقدان ادبی را به خود جلب کرد و در ابتدای سال 1996 با انتشار رمان هزاروخرده‌ای‌صفحه‌ای مزاح بی‌پایان زلزله‌ای به پا کرد. و سه سال بعد درحالی‌که در تمام محافل ادبی و کلاس‌های ادبیات خلاق دانشگاه‌ها داشتند درباره‌ی دیوید فاستر والاس حرف می‌زدند خودش را حلق‌آویز کرد. 12 سپتامبر 2008 وقتی داشت سومین رمانش، پادشاه رنگ‌پریده، را می‌نوشت افسردگی بر زندگی او چیره شد و تصمیم گرفت دیگر نباشد. 

از والاس آثاری همچون مصاحبه‌های کوتاه با مردان کریه، به لابستر نگاه کن و کارهای مثلاً مفرحی که دیگر انجام نمی‌دهم باقی مانده است.