ادیت نیوبولد جونز در خانواده‌ی ثروتمندی متولد شد که امتیازهای بسیاری داشتند. او در سال‌های اول زندگی‌اش به همراه خانواده اروپا را گشت و وقتی به آمریکا برگشتند، در نیویورک، نیوپورت و رود آیلند، کودکی فوق‌العاده‌ای را گذراند. خلاقیت و استعداد ادیت خیلی زود مشخص شد. هجده سال که داشت، یک رمان کوتاه نوشته بود و چند تا از شعرهایش در ماهنامه‌ی آتلانتیک منتشر شده بودند.

بعد از نامزدی‌ای نافرجام، با مرد ثروتمندی به نام ادوارد وارتون ازدواج کرد. علی‌رغم پیشینه‌ی مشابه و علاقه‌ی مشترکشان به سفر، ازدواجشان موفقیت‌آمیز نبود. وارتن در بسیاری از رمان‌هایش به ازدواج‌های بدفرجام می‌پردازد. اغلب در کنار دوست صمیمی‌اش، هنری جیمز، با برخی از معروف‌ترین نویسندگان و هنرمندان عصر خودش نشست و برخاست داشت، از جمله اسکات فیتزجرالد، آندره ژید، سینکلر لوئیس، ژان کوکتو و جک لندن.

در 1913 ادیت از ادوارد طلاق گرفت. عمده‌ی بقیه‌ی زندگی‌اش را در فرانسه گذراند. جنگ جهانی اول که آغاز شد، برای پناهندگان خوابگاه‌هایی ترتیب داد، کمک مالی جمع کرد و از خطوط مقدم میدان نبرد برای نشریات آمریکایی مطلب می‌نوشت. بابت شجاعت و فعالیت‌های ممتازش، نشان لژیون افتخار فرانسه را دریافت کرد.

برای کتاب عصر بی‌گناهی در 1921 جایزه‌ی پولیتزر گرفت. پیش از او هرگز این جایزه به هیچ زنی اعطا نشده بود. وارتون به تمام اروپا سفر کرد و به تشویق نویسندگان جوان پرداخت. همچنین کماکان هر روز صبح در تختخوابش ساعت‌ها به نوشتن مشغول بود. ادیت وارتون در یازدهم اوت 1937 از دنیا رفت. او در گورستان آمریکایی‌ها در ورسای دفن شده است.